Definify.com
Definition 2024
ὀρέγω
ὀρέγω
Ancient Greek
Verb
ὀρέγω • (orégō)
- I reach, stretch, stretch out
- Anthology of Planudes 4.294
- I reach out, hold out, hand, give
- bad argument #1 to 'lc' (string expected, got nil)
- (middle and passive)
Inflection
Present: ὀρέγω, ὀρέγομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ὀρέγω | ὀρέγεις | ὀρέγει | ὀρέγετον | ὀρέγετον | ὀρέγομεν | ὀρέγετε | ὀρέγουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ὀρέγω | ὀρέγῃς | ὀρέγῃ | ὀρέγητον | ὀρέγητον | ὀρέγωμεν | ὀρέγητε | ὀρέγωσῐ(ν) | |||||
optative | ὀρέγοιμῐ | ὀρέγοις | ὀρέγοι | ὀρέγοιτον | ὀρεγοίτην | ὀρέγοιμεν | ὀρέγοιτε | ὀρέγοιεν | |||||
imperative | ὄρεγε | ὀρεγέτω | ὀρέγετον | ὀρεγέτων | ὀρέγετε | ὀρεγόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | ὀρέγομαι | ὀρέγῃ, ὀρέγει |
ὀρέγεται | ὀρέγεσθον | ὀρέγεσθον | ὀρεγόμεθᾰ | ὀρέγεσθε | ὀρέγονται | ||||
subjunctive | ὀρέγωμαι | ὀρέγῃ | ὀρέγηται | ὀρέγησθον | ὀρέγησθον | ὀρεγώμεθᾰ | ὀρέγησθε | ὀρέγωνται | |||||
optative | ὀρεγοίμην | ὀρέγοιο | ὀρέγοιτο | ὀρέγοισθον | ὀρεγοίσθην | ὀρεγοίμεθᾰ | ὀρέγοισθε | ὀρέγοιντο | |||||
imperative | ὀρέγου | ὀρεγέσθω | ὀρέγεσθον | ὀρεγέσθων | ὀρέγεσθε | ὀρεγέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ὀρέγειν | ὀρέγεσθαι | |||||||||||
participle | m | ὀρέγων | ὀρεγόμενος | ||||||||||
f | ὀρέγουσᾰ | ὀρεγομένη | |||||||||||
n | ὀρέγον | ὀρεγόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ὤρεγον, ὠρεγόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ὤρεγον | ὤρεγες | ὤρεγε(ν) | ὠρέγετον | ὠρεγέτην | ὠρέγομεν | ὠρέγετε | ὤρεγον | ||||
middle/ passive |
indicative | ὠρεγόμην | ὠρέγου | ὠρέγετο | ὠρέγεσθον | ὠρεγέσθην | ὠρεγόμεθᾰ | ὠρέγεσθε | ὠρέγοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: ὀρέξω, ὀρέξομαι, ὀρεχθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ὀρέξω | ὀρέξεις | ὀρέξει | ὀρέξετον | ὀρέξετον | ὀρέξομεν | ὀρέξετε | ὀρέξουσῐ(ν) | ||||
optative | ὀρέξοιμῐ | ὀρέξοις | ὀρέξοι | ὀρέξοιτον | ὀρεξοίτην | ὀρέξοιμεν | ὀρέξοιτε | ὀρέξοιεν | |||||
middle | indicative | ὀρέξομαι | ὀρέξῃ, ὀρέξει |
ὀρέξεται | ὀρέξεσθον | ὀρέξεσθον | ὀρεξόμεθᾰ | ὀρέξεσθε | ὀρέξονται | ||||
optative | ὀρεξοίμην | ὀρέξοιο | ὀρέξοιτο | ὀρέξοισθον | ὀρεξοίσθην | ὀρεξοίμεθᾰ | ὀρέξοισθε | ὀρέξοιντο | |||||
passive | indicative | ὀρεχθήσομαι | ὀρεχθήσῃ | ὀρεχθήσεται | ὀρεχθήσεσθον | ὀρεχθήσεσθον | ὀρεχθησόμεθᾰ | ὀρεχθήσεσθε | ὀρεχθήσονται | ||||
optative | ὀρεχθησοίμην | ὀρεχθήσοιο | ὀρεχθήσοιτο | ὀρεχθήσοισθον | ὀρεχθησοίσθην | ὀρεχθησοίμεθᾰ | ὀρεχθήσοισθε | ὀρεχθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ὀρέξειν | ὀρέξεσθαι | ὀρεχθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | ὀρέξων | ὀρεξόμενος | ὀρεχθησόμενος | |||||||||
f | ὀρέξουσᾰ | ὀρεξομένη | ὀρεχθησομένη | ||||||||||
n | ὀρέξον | ὀρεξόμενον | ὀρεχθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ὤρεξᾰ, ὠρεξᾰ́μην, ὠρέχθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ὤρεξᾰ | ὤρεξᾰς | ὤρεξε(ν) | ὠρέξᾰτον | ὠρεξᾰ́την | ὠρέξᾰμεν | ὠρέξᾰτε | ὤρεξᾰν | ||||
subjunctive | ὀρέξω | ὀρέξῃς | ὀρέξῃ | ὀρέξητον | ὀρέξητον | ὀρέξωμεν | ὀρέξητε | ὀρέξωσῐ(ν) | |||||
optative | ὀρέξαιμῐ | ὀρέξειᾰς, ὀρέξαις |
ὀρέξειε(ν), ὀρέξαι |
ὀρέξαιτον | ὀρεξαίτην | ὀρέξαιμεν | ὀρέξαιτε | ὀρέξειᾰν, ὀρέξαιεν |
|||||
imperative | ὄρεξον | ὀρεξᾰ́τω | ὀρέξᾰτον | ὀρεξᾰ́των | ὀρέξᾰτε | ὀρεξᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ὠρεξᾰ́μην | ὠρέξω | ὠρέξᾰτο | ὠρέξᾰσθον | ὠρεξᾰ́σθην | ὠρεξᾰ́μεθᾰ | ὠρέξᾰσθε | ὠρέξᾰντο | ||||
subjunctive | ὀρέξωμαι | ὀρέξῃ | ὀρέξηται | ὀρέξησθον | ὀρέξησθον | ὀρεξώμεθᾰ | ὀρέξησθε | ὀρέξωνται | |||||
optative | ὀρεξαίμην | ὀρέξαιο | ὀρέξαιτο | ὀρέξαισθον | ὀρεξαίσθην | ὀρεξαίμεθᾰ | ὀρέξαισθε | ὀρέξαιντο | |||||
imperative | ὄρεξαι | ὀρεξᾰ́σθω | ὀρέξᾰσθον | ὀρεξᾰ́σθων | ὀρέξᾰσθε | ὀρεξᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ὠρέχθην | ὠρέχθης | ὠρέχθη | ὠρέχθητον | ὠρεχθήτην | ὠρέχθημεν | ὠρέχθητε | ὠρέχθησᾰν | ||||
subjunctive | ὀρεχθῶ | ὀρεχθῇς | ὀρεχθῇ | ὀρεχθῆτον | ὀρεχθῆτον | ὀρεχθῶμεν | ὀρεχθῆτε | ὀρεχθῶσῐ(ν) | |||||
optative | ὀρεχθείην | ὀρεχθείης | ὀρεχθείη | ὀρεχθεῖτον, ὀρεχθείητον |
ὀρεχθείτην, ὀρεχθειήτην |
ὀρεχθεῖμεν, ὀρεχθείημεν |
ὀρεχθεῖτε, ὀρεχθείητε |
ὀρεχθεῖεν, ὀρεχθείησᾰν |
|||||
imperative | ὀρέχθητῐ | ὀρεχθήτω | ὀρέχθητον | ὀρεχθήτων | ὀρέχθητε | ὀρεχθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ὀρέξαι | ὀρέξᾰσθαι | ὀρεχθῆναι | ||||||||||
participle | m | ὀρέξᾱς | ὀρεξᾰ́μενος | ὀρεχθείς | |||||||||
f | ὀρέξᾱσᾰ | ὀρεξᾰμένη | ὀρεχθεῖσᾰ | ||||||||||
n | ὀρέξᾰν | ὀρεξᾰ́μενον | ὀρεχθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: ὤρεγμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | ὤρεγμαι | ὤρεξαι | ὤρεκται | ὤρεχθον | ὤρεχθον | ὠρέγμεθᾰ | ὤρεχθε | ὠρέγᾰται | ||||
subjunctive | ὠρεγμένος ὦ | ὠρεγμένος ᾖς | ὠρεγμένος ᾖ | ὠρεγμένω ἦτον | ὠρεγμένω ἦτον | ὠρεγμένοι ὦμεν | ὠρεγμένοι ἦτε | ὠρεγμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | ὠρεγμένος εἴην | ὠρεγμένος εἴης | ὠρεγμένος εἴη | ὠρεγμένοι εἴητον/εἶτον | ὠρεγμένω εἰήτην/εἴτην | ὠρεγμένοι εἴημεν/εἶμεν | ὠρεγμένοι εἴητε/εἶτε | ὠρεγμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | ὤρεξο | ὠρέχθω | ὤρεχθον | ὠρέχθων | ὤρεχθε | ὠρέχθων | |||||||
middle/passive | |||||||||||||
infinitive | ὤρεχθαι | ||||||||||||
participle | m | ὠρεγμένος | |||||||||||
f | ὠρεγμένη | ||||||||||||
n | ὠρεγμένον | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: ὀρωρέχαμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | ὀρωρέχαμαι | ὀρωρέχασαι | ὀρωρέχαται | ὀρωρέχασθον | ὀρωρέχασθον | ὀρωρεχάμεθᾰ | ὀρωρέχασθε | ὀρωρέχανται | ||||
subjunctive | ὀρωρεχαμένος ὦ | ὀρωρεχαμένος ᾖς | ὀρωρεχαμένος ᾖ | ὀρωρεχαμένω ἦτον | ὀρωρεχαμένω ἦτον | ὀρωρεχαμένοι ὦμεν | ὀρωρεχαμένοι ἦτε | ὀρωρεχαμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | ὀρωρεχαμένος εἴην | ὀρωρεχαμένος εἴης | ὀρωρεχαμένος εἴη | ὀρωρεχαμένοι εἴητον/εἶτον | ὀρωρεχαμένω εἰήτην/εἴτην | ὀρωρεχαμένοι εἴημεν/εἶμεν | ὀρωρεχαμένοι εἴητε/εἶτε | ὀρωρεχαμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | ὀρωρέχασο | ὀρωρεχάσθω | ὀρωρέχασθον | ὀρωρεχάσθων | ὀρωρέχασθε | ὀρωρεχάσθων | |||||||
middle/passive | |||||||||||||
infinitive | ὀρωρέχασθαι | ||||||||||||
participle | m | ὀρωρεχαμένος | |||||||||||
f | ὀρωρεχαμένη | ||||||||||||
n | ὀρωρεχαμένον | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Pluperfect: ὀρωρεχάμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | ὀρωρεχάμην | ὀρωρέχασο | ὀρωρέχατο | ὀρωρέχασθον | ὀρωρεχάσθην | ὀρωρεχάμεθᾰ | ὀρωρέχασθε | ὀρωρέχαντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
|
|
Related terms
|
|
|
|
References
- ὀρέγω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ὀρέγω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ὀρέγω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «ὀρέγω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- ὀρέγω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G3713”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979