Definify.com

Definition 2024

ἐλπίζω

See also: ελπίζω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /elpíz̚zo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /elpíz̚zo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /elpízo/

Verb

ἐλπίζω • ‎(elpízō)

to hope for, to look for, expect
- 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 589
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 539
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.3.17
- 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 102
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.143
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 3.6
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.71
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, For Mantitheus 2
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Funeral Oration 21
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 629
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Agesilaus 7.6
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.151
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.53
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1281
- 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 1051
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 963
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1105
1. (of evils) to look for, fear
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 111
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 799
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Eratosthenes 70
  - 414 BCE, Aristophanes, The Birds 956
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.12
  - 413 BCE, Euripides, Ion 348
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.77
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.53
2. (with present infinitive) to think, deem, suppose, believe
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.30
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.22
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.27
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 76
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 187
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 720
  - 380 BCE, Plato, The Republic 573.C
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Philon 27
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 7
3. (with dative) to hope in
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.97
  - 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 12.21
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 2 Kings 18.5
  - 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 5.45
  - New Testament, Epistle to the Romans 15.12
  - New Testament, First Epistle of Peter 3.5

Inflection

Present: ἐλπίζω, ἐλπίζομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλπίζω	ἐλπίζεις	ἐλπίζει	ἐλπίζετον	ἐλπίζετον	ἐλπίζομεν	ἐλπίζετε	ἐλπίζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐλπίζω	ἐλπίζῃς	ἐλπίζῃ	ἐλπίζητον	ἐλπίζητον	ἐλπίζωμεν	ἐλπίζητε	ἐλπίζωσῐ(ν)
	optative	ἐλπίζοιμῐ	ἐλπίζοις	ἐλπίζοι	ἐλπίζοιτον	ἐλπιζοίτην	ἐλπίζοιμεν	ἐλπίζοιτε	ἐλπίζοιεν
	imperative		ἔλπιζε	ἐλπιζέτω	ἐλπίζετον	ἐλπιζέτων		ἐλπίζετε	ἐλπιζόντων
middle/ passive	indicative	ἐλπίζομαι	ἐλπίζει/ ἐλπίζῃ	ἐλπίζεται	ἐλπίζεσθον	ἐλπίζεσθον	ἐλπιζόμεθᾰ	ἐλπίζεσθε	ἐλπίζονται
	subjunctive	ἐλπίζωμαι	ἐλπίζῃ	ἐλπίζηται	ἐλπίζησθον	ἐλπίζησθον	ἐλπιζώμεθᾰ	ἐλπίζησθε	ἐλπίζωνται
	optative	ἐλπιζοίμην	ἐλπίζοιο	ἐλπίζοιτο	ἐλπίζοισθον	ἐλπιζοίσθην	ἐλπιζοίμεθᾰ	ἐλπίζοισθε	ἐλπίζοιντο
	imperative		ἐλπίζου	ἐλπιζέσθω	ἐλπίζεσθον	ἐλπιζέσθων		ἐλπίζεσθε	ἐλπιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐλπίζειν				ἐλπίζεσθαι
participle		ἐλπίζων , ἐλπίζουσᾰ , ἔλπιζον				ἐλπιζόμενος , ἐλπιζομένη , ἐλπιζόμενον

Future: ἐλπιῶ, ἐλπιοῦμαι, ἐλπισθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλπιῶ/ ἐλπιέω	ἐλπιεῖς	ἐλπιεῖ	ἐλπιεῖτον	ἐλπιεῖτον	ἐλπιοῦμεν	ἐλπιεῖτε	ἐλπιοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐλπιοίην/ ἐλπιοῖμῐ	ἐλπιοίης/ ἐλπιοῖς	ἐλπιοίη/ ἐλπιοῖ	ἐλπιοῖτον	ἐλπιοίτην	ἐλπιοῖμεν	ἐλπιοῖτε	ἐλπιοῖεν
middle	indicative	ἐλπιοῦμαι	ἐλπιῇ/ ἐλπιεῖ	ἐλπιεῖται	ἐλπιεῖσθον	ἐλπιεῖσθον	ἐλπιούμεθᾰ	ἐλπιεῖσθε	ἐλπιοῦνται
middle	optative	ἐλπιοίμην	ἐλπιοῖο	ἐλπιοῖτο	ἐλπιοῖσθον	ἐλπιοίσθην	ἐλπιοίμεθᾰ	ἐλπιοῖσθε	ἐλπιοῖντο
passive	indicative	ἐλπισθήσομαι	ἐλπισθήσει/ ἐλπισθήσῃ	ἐλπισθήσεται	ἐλπισθήσεσθον	ἐλπισθήσεσθον	ἐλπισθησόμεθᾰ	ἐλπισθήσεσθε	ἐλπισθήσονται
passive	optative	ἐλπισθησοίμην	ἐλπισθήσοιο	ἐλπισθήσοιτο	ἐλπισθήσοισθον	ἐλπισθησοίσθην	ἐλπισθησοίμεθᾰ	ἐλπισθήσοισθε	ἐλπισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐλπιεῖν			ἐλπιεῖσθαι		ἐλπισθήσεσθαι
participle		ἐλπιῶν , ἐλπιοῦσᾰ , ἐλπιοῦν			ἐλπιούμενος , ἐλπιουμένη , ἐλπιούμενον		ἐλπισθησόμενος , ἐλπισθησομένη , ἐλπισθησόμενον

Aorist: ἤλπισα, ἠλπισάμην, ἠλπίσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤλπισα	ἤλπισας	ἤλπισε	ἠλπίσατον	ἠλπισάτην	ἠλπίσαμεν	ἠλπίσατε	ἤλπισαν
	subjunctive	ἐλπίσω	ἐλπίσῃς	ἐλπίσῃ	ἐλπίσητον	ἐλπίσητον	ἐλπίσωμεν	ἐλπίσητε	ἐλπίσωσῐ(ν)
	optative	ἐλπίσαιμῐ	ἐλπίσαις/ ἐλπίσειας	ἐλπίσαι/ ἐλπίσειε	ἐλπίσαιτον	ἐλπισαίτην	ἐλπίσαιμεν	ἐλπίσαιτε	ἐλπίσαιεν/ ἐλπίσειαν
	imperative		ἔλπισον	ἐλπισάτω	ἐλπίσατον	ἐλπισάτων		ἐλπίσατε	ἐλπισάντων
middle	indicative	ἠλπισάμην	ἠλπίσω	ἠλπίσατο	ἠλπίσασθον	ἠλπισάσθην	ἠλπισάμεθα	ἠλπίσασθε	ἠλπίσαντο
	subjunctive	ἐλπίσωμαι	ἐλπίσῃ	ἐλπίσηται	ἐλπίσησθον	ἐλπίσησθον	ἐλπισώμεθα	ἐλπίσησθε	ἐλπίσωνται
	optative	ἐλπισαίμην	ἐλπίσαιο	ἐλπίσαιτο	ἐλπίσαισθον	ἐλπισαίσθην	ἐλπισαίμεθα	ἐλπίσαισθε	ἐλπίσαιντο
	imperative		ἔλπισαι	ἐλπισάσθω	ἐλπίσασθον	ἐλπισάσθων		ἐλπίσασθε	ἐλπισάσθων
passive	indicative	ἠλπίσθην	ἠλπίσθης	ἠλπίσθη	ἠλπίσθητον	ἠλπισθήτην	ἠλπίσθημεν	ἠλπίσθητε	ἠλπίσθησαν
	subjunctive	ἐλπισθῶ	ἐλπισθῇς	ἐλπισθῇ	ἐλπισθῆτον	ἐλπισθῆτον	ἐλπισθῶμεν	ἐλπισθῆτε	ἐλπισθῶσῐ(ν)
	optative	ἐλπισθείην	ἐλπισθείης	ἐλπισθείη	ἐλπισθεῖτον/ ἐλπισθείητον	ἐλπισθείτην/ ἐλπισθειήτην	ἐλπισθεῖμεν/ ἐλπισθείημεν	ἐλπισθεῖτε/ ἐλπισθείητε	ἐλπισθεῖεν/ ἐλπισθείησαν
	imperative		ἐλπίσθητι	ἐλπισθήτω	ἐλπίσθητον	ἐλπισθήτων		ἐλπίσθητε	ἐλπισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἔλπισαι			ἐλπίσασθαι		ἐλπισθῆναι
participle	m	ἐλπίσᾱς			ἐλπισάμενος		ἐλπισθείς
	f	ἐλπίσᾱσα			ἐλπισαμένη		ἐλπισθεῖσα
	n	ἔλπισαν			ἐλπισάμενον		ἐλπισθέν

Perfect: ἤλπικᾰ, ἤλπισμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤλπικᾰ	ἤλπικᾰς	ἤλπικε	ἠλπίκᾰτον	ἠλπίκᾰτον	ἠλπίκᾰμεν	ἠλπίκᾰτε	ἤλπικᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠλπικὼς ὦ/ ἠλπίκω	ἠλπικὼς ᾖς/ ἠλπίκῃς	ἠλπικὼς ᾖ/ ἠλπίκῃ	ἠλπικότε ἦτον/ ἠλπίκητον	ἠλπικότε ἦτον/ ἠλπίκητον	ἠλπικότες ὦμεν/ ἠλπίκωμεν	ἠλπικότες ἦτε/ ἠλπίκητε	ἠλπικότες ὦσῐ(ν)/ ἠλπίκωσῐ(ν)
	optative	ἠλπικὼς εἴην/ ἠλπίκοιμῐ/ ἠλπικοίην	ἠλπικὼς εἴης/ ἠλπίκοις/ ἠλπικοίης	ἠλπικὼς εἴη/ ἠλπίκοι/ ἠλπικοίη	ἠλπικότε εἴητον/ ἠλπικότε εἶτον/ ἠλπίκοιτον	ἠλπικὀτε εἰήτην/ ἠλπικότε εἴτην/ ἠλπικοίτην	ἠλπικότες εἴημεν/ ἠλπικότες εἶμεν/ ἠλπίκοιμεν	ἠλπικότες εἴητε/ ἠλπικότες εἶτε/ ἠλπίκοιτε	ἠλπικότες εἴησᾰν/ ἠλπικότε εἶεν/ ἠλπίκοιεν
	imperative		ἠλπικὼς ἴσθῐ	ἠλπικὼς ἔστω	ἠλπικότε ἔστον	ἠλπικότε ἔστων		ἠλπικότες ἔστε	ἠλπικότες ὄντων
middle/ passive	indicative	ἤλπισμαι	ἤλπισαι	ἤλπισται	ἤλπισθον	ἤλπισθον	ἠλπίσμεθᾰ	ἤλπισθε	ἠλπισμένοι εἰσί
	subjunctive	ἠλπισμένος ὦ	ἠλπισμένος ᾖς	ἠλπισμένος ᾖ	ἠλπισμένω ἦτον	ἠλπισμένω ἦτον	ἠλπισμένοι ὦμεν	ἠλπισμένοι ἦτε	ἠλπισμένοι ὦσῐ
	optative	ἠλπισμένος εἴην	ἠλπισμένος εἴης	ἠλπισμένος εἴη	ἠλπισμένοι εἴητον/ ἠλπισμένοι εἶτον	ἠλπισμένω εἰήτην/ ἠλπισμένω εἴτην	ἠλπισμένοι εἴημεν/ ἠλπισμένοι εἶμεν	ἠλπισμένοι εἴητε/ ἠλπισμένοι εἶτε	ἠλπισμένοι εἴησᾰν/ ἠλπισμένοι εἶεν
	imperative		ἤλπισο	ἠλπίσθω	ἤλπισθον	ἠλπίσθων		ἤλπισθε	ἠλπίσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠλπικέναι				ἠλπίσθαι
participle		ἠλπικώς , ἠλπικυῖᾰ , ἠλπικός				ἠλπισμένος , ἠλπισμένη , ἠλπισμένον

References

ἐλπίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἐλπίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἐλπίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G1679”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ἐλπίζω

ἐλπίζω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results