Definify.com
Definition 2024
ἁγιάζω
ἁγιάζω
See also: αγιάζω
Ancient Greek
Verb
ἁγιάζω • (hagiázō)
Inflection
Present: ἁγιάζω, ἁγιάζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἁγιάζω | ἁγιάζεις | ἁγιάζει | ἁγιάζετον | ἁγιάζετον | ἁγιάζομεν | ἁγιάζετε | ἁγιάζουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἁγιάζω | ἁγιάζῃς | ἁγιάζῃ | ἁγιάζητον | ἁγιάζητον | ἁγιάζωμεν | ἁγιάζητε | ἁγιάζωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἁγιάζοιμῐ | ἁγιάζοις | ἁγιάζοι | ἁγιάζοιτον | ἁγιαζοίτην | ἁγιάζοιμεν | ἁγιάζοιτε | ἁγιάζοιεν | |||||
| imperative | ἁγίαζε | ἁγιαζέτω | ἁγιάζετον | ἁγιαζέτων | ἁγιάζετε | ἁγιαζόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἁγιάζομαι | ἁγιάζῃ, ἁγιάζει |
ἁγιάζεται | ἁγιάζεσθον | ἁγιάζεσθον | ἁγιαζόμεθᾰ | ἁγιάζεσθε | ἁγιάζονται | ||||
| subjunctive | ἁγιάζωμαι | ἁγιάζῃ | ἁγιάζηται | ἁγιάζησθον | ἁγιάζησθον | ἁγιαζώμεθᾰ | ἁγιάζησθε | ἁγιάζωνται | |||||
| optative | ἁγιαζοίμην | ἁγιάζοιο | ἁγιάζοιτο | ἁγιάζοισθον | ἁγιαζοίσθην | ἁγιαζοίμεθᾰ | ἁγιάζοισθε | ἁγιάζοιντο | |||||
| imperative | ἁγιάζου | ἁγιαζέσθω | ἁγιάζεσθον | ἁγιαζέσθων | ἁγιάζεσθε | ἁγιαζέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἁγιάζειν | ἁγιάζεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἁγιάζων | ἁγιαζόμενος | ||||||||||
| f | ἁγιάζουσᾰ | ἁγιαζομένη | |||||||||||
| n | ἁγιάζον | ἁγιαζόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- ἁγιάζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἁγιάζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἁγιάζω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G37”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979