Thai

Noun

อสังหาริมทรัพย์ • ‎(à-sǎng-hǎa-rí-má-sáp)

1. (law) immovable property.
   • 1992, พระราชบัญญัติให้ใช้บทบัญญัติบรรพ ๑ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ได้ตรวจชำระใหม่ พ.ศ. ๒๕๓๕:

     มาตรา ๑๓๙ อสังหาริมทรัพย์ หมายความว่า ที่ดิน และทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินมีลักษณะเป็นการถาวรหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้น และหมายความรวมถึง ทรัพยสิทธิอันเกี่ยวกับที่ดินหรือทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้นด้วย‎

     mâat-dtraa nʉ̀ng rɔ́ɔi sǎam-sìp gâao à-sǎng-hǎa-rí-má-sáp mǎai-kwaam wâa tîi-din lɛ́ sáp an dtìt yùu gàp tîi-din mii lák-sà-nà bpen gaan-tǎa-wɔɔn rʉ̌ʉ bprà-gɔ̀ɔp bpen an diao gàp tîi-din nán lɛ́ mǎai-kwaam ruuam tʉ̌ng sáp-pá-yá-sìt an gìao-gàp tîi-din rʉ̌ʉ sáp an dtìt yùu gàp tîi-din rʉ̌ʉ bprà-gɔ̀ɔp bpen an diao gàp tîi-din nán dûai

     Section 139 Immovable property denotes land and things fixed permanently thereto or forming a body therewith, and includes real rights connected with land or things fixed thereto or forming a body therewith also.

Antonyms

• สังหาริมทรัพย์ ‎(sǎng-hǎa-rí-má-sáp)