Definify.com
Definition 2024
تبطيء
تبطيء
Arabic
Noun
تَبْطِيء • (tabṭīʾ) m
- verbal noun of بَطَّأَ (baṭṭaʾa) (form II)
Declension
Declension of noun تَبْطِيء (tabṭīʾ)
| Singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal | تَبْطِيء tabṭīʾ |
التَّبْطِيء at-tabṭīʾ |
تَبْطِيء tabṭīʾ |
| Nominative | تَبْطِيءٌ tabṭīʾun |
التَّبْطِيءُ at-tabṭīʾu |
تَبْطِيءُ tabṭīʾu |
| Accusative | تَبْطِيئًا tabṭīʾan |
التَّبْطِيءَ at-tabṭīʾa |
تَبْطِيءَ tabṭīʾa |
| Genitive | تَبْطِيءٍ tabṭīʾin |
التَّبْطِيءِ at-tabṭīʾi |
تَبْطِيءِ tabṭīʾi |