Definify.com

Definition 2024

քավ • ‎(kʿav)

expiation, atonement, redemption (used only in the below set phrase)
քա՜վ լիցի‎ ― kʿa^!v licʿi ― God forbid!

i-type, inanimate (Eastern Armenian)

	singular	plural
nominative	քավ ‎(kʿav)	քավեր ‎(kʿaver)
dative	քավի ‎(kʿavi)	քավերի ‎(kʿaveri)
ablative	քավից ‎(kʿavicʿ)	քավերից ‎(kʿavericʿ)
instrumental	քավով ‎(kʿavov)	քավերով ‎(kʿaverov)
locative	քավում ‎(kʿavum)	քավերում ‎(kʿaverum)
	definite forms
nominative	քավը/քավն ‎(kʿavə/kʿavn)	քավերը/քավերն ‎(kʿaverə/kʿavern)
dative	քավին ‎(kʿavin)	քավերին ‎(kʿaverin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	քավս ‎(kʿavs)	քավերս ‎(kʿavers)
dative	քավիս ‎(kʿavis)	քավերիս ‎(kʿaveris)
ablative	քավիցս ‎(kʿavicʿs)	քավերիցս ‎(kʿavericʿs)
instrumental	քավովս ‎(kʿavovs)	քավերովս ‎(kʿaverovs)
locative	քավումս ‎(kʿavums)	քավերումս ‎(kʿaverums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	քավդ ‎(kʿavd)	քավերդ ‎(kʿaverd)
dative	քավիդ ‎(kʿavid)	քավերիդ ‎(kʿaverid)
ablative	քավիցդ ‎(kʿavicʿd)	քավերիցդ ‎(kʿavericʿd)
instrumental	քավովդ ‎(kʿavovd)	քավերովդ ‎(kʿaverovd)
locative	քավումդ ‎(kʿavumd)	քավերումդ ‎(kʿaverumd)