Definify.com

Definition 2024

надзява́ць • ‎(nadzjavácʹ) impf ‎(perfective надзе́ць)

Conjugation of надзяваць

imperfective aspect
infinitive	надзява́ць (nadzjavácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	надзява́ючы (nadzjavájučy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	надзява́ю (nadzjaváju)	бу́ду надзява́ць (búdu nadzjavácʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	надзява́еш (nadzjaváješ)	бу́дзеш надзява́ць (búdzješ nadzjavácʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	надзява́е (nadzjaváje)	бу́дзе надзява́ць (búdzje nadzjavácʹ)
1st plural (мы ‎(my))	надзява́ем (nadzjavájem)	бу́дзем надзява́ць (búdzjem nadzjavácʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	надзява́еце (nadzjavájecje)	бу́дзеце надзява́ць (búdzjecje nadzjavácʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	надзява́юць (nadzjavájucʹ)	бу́дуць надзява́ць (búducʹ nadzjavácʹ)
imperative	singular	plural
	надзява́й (nadzjaváj)	надзява́йце (nadzjavájcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	надзява́ў (nadzjaváŭ)	надзява́лі (nadzjaváli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	надзява́ла (nadzjavála)
neuter (яно́ ‎(janó))	надзява́ла (nadzjavála)