Definify.com
Definition 2024
брани
брани
Bulgarian
Noun
брани • (brani)
- plural indefinite of брана (brana)
Verb
брани • (bráni) pl
- Plural indefinite past passive participle of бера.
Macedonian
Verb
брани • (brani) impf
- (transitive) to defend
Conjugation
Conjugation of брани (imperfective, present in -и)
л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
---|---|---|---|---|
masculine | бранел | — | adjectival partc. | бранет |
feminine | бранела | — | adverbial partc. | бранејќи |
neuter | бранело | — | verbal noun | бранење |
plural | бранеле | — | ||
present | imperfect | aorist | imperative | |
1st singular | бранам | бранев | — | — |
2nd singular | браниш | бранеше | — | брани |
3rd singular | брани | бранеше | — | — |
1st plural | браниме | браневме | — | — |
2nd plural | браните | браневте | — | бранете |
3rd plural | бранат | бранеа | — | — |
Compound tenses | ||||
perfect | сум бранел | present of сум + imperfect л-participle | ||
pluperfect | бев бранел | imperfect of сум + imperfect л-participle | ||
future | ќе бранам | ќе + present | ||
future in the past | ќе бранев | ќе + imperfect | ||
future reported | ќе сум бранел | ќе + imperfect л-participle | ||
conditional | би бранел | би + imperfect л-participle |
Russian
Etymology 1
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbranʲɪ]
Noun
бра́ни • (bráni) f inan, f inan pl
- genitive singular of брань (branʹ)
- dative singular of брань (branʹ)
- prepositional singular of брань (branʹ)
- nominative plural of брань (branʹ)
- accusative plural of брань (branʹ)
Etymology 2
Pronunciation
- IPA(key): [brɐˈnʲi]
Verb
брани́ • (braní)
- second-person singular imperative imperfective of брани́ть (branítʹ)