Definify.com
Definition 2024
συνάγω
συνάγω
Ancient Greek
Alternative forms
- ξυνάγω (xunágō)
- (4th AD Koine) IPA(key): /synáɣo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /synáɣo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sináɣo/
Verb
συνάγω • (sunágō)
- (of persons, animals, etc.) to bring together, gather together
- Sophocles, Fragments 468
- to bring together for deliberation or festivity
- (in a hostile sense) to join battle
- Isocrates, Collected Works 57.D
- πόλεμον σ.
- to match two warriors against one another
- Plutarch, Poplicola 9
- Theocritus, Collected Works 22.82, (Compare Polybius, The Histories 11.18.4)
- to collect or levy soldiers
- to bring together, join in one, unite
- to bring together, make friends of, reconcile
- Demosthenes, Against Theocrines 42, (Compare Plato, The Statesman 311.C)
- to collect oneself
- Plutarch, Philopoemen 20
-
- to lead with one, receive
- (of things) gather together
- Polybius, The Histories 12.2.5
- Menander, Monostiches 196
- Diphilus, The Painter 2.28
- to draw together, so as to make the extremities meet
- Timaeus of Locri, Collected Works 101.B
- to collect or club things for a picnic
- Diphil., The Painter 2.28
-
- to collect from premises, i.e. to conclude, infer, draw an inference
- Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 4.6
- (passive) to be carried along with
- Timaeus of Locri, Collected Works 98.E
-
- to bring about
Inflection
Present: συνάγω, συνάγομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συνάγω | συνάγεις | συνάγει | συνάγετον | συνάγετον | συνάγομεν | συνάγετε | συνάγουσῐ(ν) |
subjunctive | συνάγω | συνάγῃς | συνάγῃ | συνάγητον | συνάγητον | συνάγωμεν | συνάγητε | συνάγωσῐ(ν) | |
optative | συνάγοιμῐ | συνάγοις | συνάγοι | συνάγοιτον | συναγοίτην | συνάγοιμεν | συνάγοιτε | συνάγοιεν | |
imperative | σύναγε | συναγέτω | συνάγετον | συναγέτων | συνάγετε | συναγόντων | |||
middle/
passive |
indicative | συνάγομαι | συνάγει/ συνάγῃ |
συνάγεται | συνάγεσθον | συνάγεσθον | συναγόμεθᾰ | συνάγεσθε | συνάγονται |
subjunctive | συνάγωμαι | συνάγῃ | συνάγηται | συνάγησθον | συνάγησθον | συναγώμεθᾰ | συνάγησθε | συνάγωνται | |
optative | συναγοίμην | συνάγοιο | συνάγοιτο | συνάγοισθον | συναγοίσθην | συναγοίμεθᾰ | συνάγοισθε | συνάγοιντο | |
imperative | συνάγου | συναγέσθω | συνάγεσθον | συναγέσθων | συνάγεσθε | συναγέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | συνάγειν | συνάγεσθαι | |||||||
participle | συνάγων , συνάγουσᾰ , σύναγον | συναγόμενος , συναγομένη , συναγόμενον |
Imperfect: συνῆγον, συνηγόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συνῆγον | συνῆγες | συνῆγε | συνήγετον | συνηγέτην | συνήγομεν | συνήγετε | συνῆγον |
middle/ passive |
συνηγόμην | συνήγου | συνήγετο | συνήγεσθον | συνηγέσθην | συνηγόμεθᾰ | συνήγεσθε | συνήγοντο |
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συνᾶγον | συνᾶγες | συνᾶγε | συνάγετον | συναγέτην | συνάγομεν | συνάγετε | συνᾶγον |
middle/ passive |
συναγόμην | συνάγου | συνάγετο | συνάγεσθον | συναγέσθην | συναγόμεθᾰ | συνάγεσθε | συνάγοντο |
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | σύναγον | σύναγες | σύναγε | συνάγετον | συναγέτην | συνάγομεν | συνάγετε | σύναγον |
middle/ passive |
συναγόμην | συνάγου | συνάγετο | συνάγεσθον | συναγέσθην | συναγόμεθᾰ | συνάγεσθε | συνάγοντο |
Aorist: συνῆξα, συνηξάμην, ην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συνῆξα | συνῆξας | συνῆξε | συνήξατον | συνηξάτην | συνήξαμεν | συνήξατε | συνῆξαν |
subjunctive | συνάξω | συνάξῃς | συνάξῃ | συνάξητον | συνάξητον | συνάξωμεν | συνάξητε | συνάξωσῐ(ν) | |
optative | συνάξαιμῐ | συνάξαις/ συνάξειας |
συνάξαι/ συνάξειε |
συνάξαιτον | συναξαίτην | συνάξαιμεν | συνάξαιτε | συνάξαιεν/ συνάξειαν |
|
imperative | σύναξον | συναξάτω | συνάξατον | συναξάτων | συνάξατε | συναξάντων | |||
middle | indicative | συνηξάμην | συνήξω | συνήξατο | συνήξασθον | συνηξάσθην | συνηξάμεθα | συνήξασθε | συνήξαντο |
subjunctive | συνάξωμαι | συνάξῃ | συνάξηται | συνάξησθον | συνάξησθον | συναξώμεθα | συνάξησθε | συνάξωνται | |
optative | συναξαίμην | συνάξαιο | συνάξαιτο | συνάξαισθον | συναξαίσθην | συναξαίμεθα | συνάξαισθε | συνάξαιντο | |
imperative | σύναξαι | συναξάσθω | συνάξασθον | συναξάσθων | συνάξασθε | συναξάσθων | |||
passive | indicative | ην | ης | η | ητον | ήτην | ημεν | ητε | ησαν |
subjunctive | ῶ | ῇς | ῇ | ῆτον | ῆτον | ῶμεν | ῆτε | ῶσῐ(ν) | |
optative | είην | είης | είη | εῖτον/ είητον |
είτην/ ειήτην |
εῖμεν/ είημεν |
εῖτε/ είητε |
εῖεν/ είησαν |
|
imperative | {{{PC2S}}} | ήτω | ητον | ήτων | ητε | έντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | σύναξαι | συνάξασθαι | ῆναι | ||||||
participle | m | συνάξᾱς | συναξάμενος | είς | |||||
f | συνάξᾱσα | συναξαμένη | εῖσα | ||||||
n | σύναξαν | συναξάμενον | έν |
Aorist: συνήγαγον, συνηγαγόμην, ην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συνήγαγον | συνήγαγες | συνήγαγε | συνηγάγετον | συνηγαγέτην | συνηγάγομεν | συνηγάγετε | συνήγαγον |
subjunctive | συναγόγω | συναγόγῃς | συναγόγῃ | συναγόγητον | συναγόγητον | συναγόγωμεν | συναγόγητε | συναγόγωσῐ(ν) | |
optative | συναγόγοιμῐ | συναγόγοις | συναγόγοι | συναγόγοιτον | συναγογοίτην | συναγόγοιμεν | συναγόγοιτε | συναγόγοιεν | |
imperative | συνάγογε | συναγογέτω | συναγόγετον | συναγογέτων | συναγόγετε | συναγογόντων | |||
middle | indicative | συνηγαγόμην | συνηγάγου | συνηγάγετο | συνηγάγεσθον | συνηγαγέσθην | συνηγαγόμεθᾰ | συνηγάγεσθε | συνηγάγοντο |
subjunctive | συναγόγωμαι | συναγόγῃ | συναγόγηται | συναγόγησθον | συναγόγησθον | συναγογώμεθᾰ | συναγόγησθε | συναγόγωνται | |
optative | συναγογοίμην | συναγόγοιο | συναγόγοιτο | συναγόγοισθον | συναγογοίσθην | συναγογοίμεθᾰ | συναγόγοισθε | συναγόγοιντο | |
imperative | συναγογοῦ | συναγογέσθω | συναγόγεσθον | συναγογέσθων | συναγόγεσθε | συναγογέσθων | |||
passive | indicative | ην | ης | η | ητον | ήτην | ημεν | ητε | ησᾰν |
subjunctive | ῶ | ῇς | ῇ | ῆτον | ῆτον | ῶμεν | ῆτε | ῶσῐ(ν) | |
optative | είην | είης | είη | εῖτον/ είητον |
είτην/ ειήτην |
εῖμεν/ είημεν |
εῖτε/ είητε |
εῖεν/ είησᾰν |
|
imperative | {{{PC2S}}} | ήτω | ητον | ήτων | ητε | έντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | συναγογεῖν | συναγογέσθαι | ῆναι | ||||||
participle | m | συναγογών | συναγογόμενος | είς | |||||
f | συναγογοῦσᾰ | συναγογομένη | εῖσᾰ | ||||||
n | συναγογόν | συναγογόμενον | έν |
Perfect: συνῆχᾰ, συνῆγμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συνῆχᾰ | συνῆχᾰς | συνῆχε | συνήχᾰτον | συνήχᾰτον | συνήχᾰμεν | συνήχᾰτε | συνῆχᾱσῐ(ν) |
subjunctive | συνηχὼς ὦ/ συνήχω |
συνηχὼς ᾖς/ συνήχῃς |
συνηχὼς ᾖ/ συνήχῃ |
συνηχότε ἦτον/ συνήχητον |
συνηχότε ἦτον/ συνήχητον |
συνηχότες ὦμεν/ συνήχωμεν |
συνηχότες ἦτε/ συνήχητε |
συνηχότες ὦσῐ(ν)/ συνήχωσῐ(ν) |
|
optative | συνηχὼς εἴην/ συνήχοιμῐ/ συνηχοίην |
συνηχὼς εἴης/ συνήχοις/ συνηχοίης |
συνηχὼς εἴη/ συνήχοι/ συνηχοίη |
συνηχότε εἴητον/ συνηχότε εἶτον/ συνήχοιτον |
συνηχὀτε εἰήτην/ συνηχότε εἴτην/ συνηχοίτην |
συνηχότες εἴημεν/ συνηχότες εἶμεν/ συνήχοιμεν |
συνηχότες εἴητε/ συνηχότες εἶτε/ συνήχοιτε |
συνηχότες εἴησᾰν/ συνηχότε εἶεν/ συνήχοιεν |
|
imperative | συνηχὼς ἴσθῐ | συνηχὼς ἔστω | συνηχότε ἔστον | συνηχότε ἔστων | συνηχότες ἔστε | συνηχόντες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | συνῆγμαι | συνῆξαι | συνῆκται | συνῆχθον | συνῆχθον | συνήγμεθᾰ | συνῆχθε | συνηγμένοι εἰσί |
subjunctive | συνηγμένος ὦ | συνηγμένος ᾖς | συνηγμένος ᾖ | συνηγμένω ἦτον | συνηγμένω ἦτον | συνηγμένοι ὦμεν | συνηγμένοι ἦτε | συνηγμένοι ὦσῐ | |
optative | συνηγμένος εἴην | συνηγμένος εἴης | συνηγμένος εἴη | συνηγμένοι εἴητον/ συνηγμένοι εἶτον |
συνηγμένω εἰήτην/ συνηγμένω εἴτην |
συνηγμένοι εἴημεν/ συνηγμένοι εἶμεν |
συνηγμένοι εἴητε/ συνηγμένοι εἶτε |
συνηγμένοι εἴησᾰν/ συνηγμένοι εἶεν |
|
imperative | συνῆξο | συνήχθω | συνῆχθον | συνήχθων | συνῆχθε | συνήχθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | συνηχέναι | συνήχθαι | |||||||
participle | συνηχώς , συνηχυῖα , συνηχός | συνηγμένος , συνηγμένη , συνηγμένον |
Perfect: συναγήοχα, μαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συναγήοχα | συναγήοχας | συναγήοχε | συναγηόχατον | συναγηόχατον | συναγηόχαμεν | συναγηόχατε | συναγηόχᾱσῐ(ν) |
subjunctive | συναγηοχὼς ὦ/ συναγηόχω |
συναγηοχὼς ᾖς/ συναγηόχῃς |
συναγηοχὼς ᾖ/ συναγηόχῃ |
συναγηοχότε ἦτον/ συναγηόχητον |
συναγηοχότε ἦτον/ συναγηόχητον |
συναγηοχότες ὦμεν/ συναγηόχωμεν |
συναγηοχότες ἦτε/ συναγηόχητε |
συναγηοχότες ὦσῐ(ν)/ συναγηόχωσῐ(ν) |
|
optative | συναγηοχὼς εἴην/ συναγηόχοιμῐ/ συναγηοχοίην |
συναγηοχὼς εἴης/ συναγηόχοις/ συναγηοχοίης |
συναγηοχὼς εἴη/ συναγηόχοι/ συναγηοχοίη |
συναγηοχότε εἴητον/ συναγηοχότε εἶτον/ συναγηόχοιτον |
συναγηοχὀτε εἰήτην/ συναγηοχότε εἴτην/ συναγηοχοίτην |
συναγηοχότες εἴημεν/ συναγηοχότες εἶμεν/ συναγηόχοιμεν |
συναγηοχότες εἴητε/ συναγηοχότες εἶτε/ συναγηόχοιτε |
συναγηοχότες εἴησαν/ συναγηοχότε εἶεν/ συναγηόχοιεν |
|
imperative | συναγηοχὼς ἴσθῐ | συναγηοχὼς ἔστω | συναγηοχότε ἔστον | συναγηοχότε ἔστων | συναγηοχότες ἔστε | συναγηοχότες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | μαι | σαι | ται | σθον | σθον | μεθα | σθε | νται |
subjunctive | μένος ὦ | μένος ᾖς | μένος ᾖ | μένω ἦτον | μένω ἦτον | μένοι ὦμεν | μένοι ἦτε | μένοι ὦσῐ | |
optative | μένος εἴην | μένος εἴης | μένος εἴη | μένοι εἴητον/ μένοι εἶτον |
μένω εἰήτην/ μένω εἴτην |
μένοι εἴημεν/ μένοι εἶμεν |
μένοι εἴητε/ μένοι εἶτε |
μένοι εἴησαν/ μένοι εἶεν |
|
imperative | σο | σθω | σθον | σθων | σθε | σθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | συναγηοχέναι | σθαι | |||||||
participle | συναγηοχώς , συναγηοχυῖα , συναγηοχός | μένος , μένη , μένον |
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | συναγαγόχα | συναγαγόχας | συναγαγόχε | συναγαγοχατον | συναγαγοχατον | συναγαγοχαμεν | συναγαγοχατε | συναγαγοχᾱσῐ(ν) |
subjunctive | ὼς ὦ/ συναγαγοχω |
ὼς ᾖς/ συναγαγοχῃς |
ὼς ᾖ/ συναγαγοχῃ |
ότε ἦτον/ συναγαγοχητον |
ότε ἦτον/ συναγαγοχητον |
ότες ὦμεν/ συναγαγοχωμεν |
ότες ἦτε/ συναγαγοχητε |
ότες ὦσῐ(ν)/ συναγαγοχωσῐ(ν) |
|
optative | ὼς εἴην/ συναγαγοχοιμῐ/ οίην |
ὼς εἴης/ συναγαγοχοις/ οίης |
ὼς εἴη/ συναγαγοχοι/ οίη |
ότε εἴητον/ ότε εἶτον/ συναγαγοχοιτον |
ὀτε εἰήτην/ ότε εἴτην/ οίτην |
ότες εἴημεν/ ότες εἶμεν/ συναγαγοχοιμεν |
ότες εἴητε/ ότες εἶτε/ συναγαγοχοιτε |
ότες εἴησαν/ ότε εἶεν/ συναγαγοχοιεν |
|
imperative | ὼς ἴσθῐ | ὼς ἔστω | ότε ἔστον | ότε ἔστων | ότες ἔστε | ότες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | μαι | σαι | ται | σθον | σθον | μεθα | σθε | νται |
subjunctive | μένος ὦ | μένος ᾖς | μένος ᾖ | μένω ἦτον | μένω ἦτον | μένοι ὦμεν | μένοι ἦτε | μένοι ὦσῐ | |
optative | μένος εἴην | μένος εἴης | μένος εἴη | μένοι εἴητον/ μένοι εἶτον |
μένω εἰήτην/ μένω εἴτην |
μένοι εἴημεν/ μένοι εἶμεν |
μένοι εἴητε/ μένοι εἶτε |
μένοι εἴησαν/ μένοι εἶεν |
|
imperative | σο | σθω | σθον | σθων | σθε | σθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | έναι | σθαι | |||||||
participle | ώς , υῖα , ός | μένος , μένη , μένον |
Derived terms
- συναγωγή (sunagōgḗ)
Synonyms
- (match two warriors): συμβάλλω (sumbállō), συνίημι (suníēmi)
References
- συνάγω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «συνάγω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «συνάγω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “G4863”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979