Definify.com
Definition 2024
στοιχαδικός
στοιχαδικός
Ancient Greek
Adjective
στοιχᾰδῐκός • (stoikhadikós) m (feminine στοιχᾰδῐκή, neuter στοιχᾰδῐκόν); first/second declension
Declension
Declension of στοιχᾰδῐκός; στοιχᾰδῐκή; στοιχᾰδῐκόν
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | στοιχᾰδῐκός | στοιχᾰδῐκή | στοιχᾰδῐκόν | στοιχᾰδῐκώ | στοιχᾰδῐκᾱ́ | στοιχᾰδῐκώ | στοιχᾰδῐκοί | στοιχᾰδῐκαί | στοιχᾰδῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | στοιχᾰδῐκοῦ | στοιχᾰδῐκῆς | στοιχᾰδῐκοῦ | στοιχᾰδῐκοῖν | στοιχᾰδῐκαῖν | στοιχᾰδῐκοῖν | στοιχᾰδῐκῶν | στοιχᾰδῐκῶν | στοιχᾰδῐκῶν | ||||
| Dative | στοιχᾰδῐκῷ | στοιχᾰδῐκῇ | στοιχᾰδῐκῷ | στοιχᾰδῐκοῖν | στοιχᾰδῐκαῖν | στοιχᾰδῐκοῖν | στοιχᾰδῐκοῖς | στοιχᾰδῐκαῖς | στοιχᾰδῐκοῖς | ||||
| Accusative | στοιχᾰδῐκόν | στοιχᾰδῐκήν | στοιχᾰδῐκόν | στοιχᾰδῐκώ | στοιχᾰδῐκᾱ́ | στοιχᾰδῐκώ | στοιχᾰδῐκούς | στοιχᾰδῐκᾱ́ς | στοιχᾰδῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | στοιχᾰδῐκέ | στοιχᾰδῐκή | στοιχᾰδῐκόν | στοιχᾰδῐκώ | στοιχᾰδῐκᾱ́ | στοιχᾰδῐκώ | στοιχᾰδῐκοί | στοιχᾰδῐκαί | στοιχᾰδῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| στοιχᾰδῐκῶς | στοιχᾰδῐκώτερος | στοιχᾰδῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
References
- «στοιχᾰδικός» on page 1,432/2 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press