Definify.com
Definition 2024
σπίζω
σπίζω
Ancient Greek
Verb
σπίζω • (spízō)
Etymology 2
From Proto-Indo-European *spey- (“expand, extend, stretch”). See also σπιδνός (spidnós).
Verb
σπίζω • (spízō)
- I extend
Inflection
Present: σπίζω, σπίζομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | σπίζω | σπίζεις | σπίζει | σπίζετον | σπίζετον | σπίζομεν | σπίζετε | σπίζουσῐ(ν) |
subjunctive | σπίζω | σπίζῃς | σπίζῃ | σπίζητον | σπίζητον | σπίζωμεν | σπίζητε | σπίζωσῐ(ν) | |
optative | σπίζοιμῐ | σπίζοις | σπίζοι | σπίζοιτον | σπιζοίτην | σπίζοιμεν | σπίζοιτε | σπίζοιεν | |
imperative | σπῖζε | σπιζέτω | σπίζετον | σπιζέτων | σπίζετε | σπιζόντων | |||
middle/
passive |
indicative | σπίζομαι | σπίζει/ σπίζῃ |
σπίζεται | σπίζεσθον | σπίζεσθον | σπιζόμεθᾰ | σπίζεσθε | σπίζονται |
subjunctive | σπίζωμαι | σπίζῃ | σπίζηται | σπίζησθον | σπίζησθον | σπιζώμεθᾰ | σπίζησθε | σπίζωνται | |
optative | σπιζοίμην | σπίζοιο | σπίζοιτο | σπίζοισθον | σπιζοίσθην | σπιζοίμεθᾰ | σπίζοισθε | σπίζοιντο | |
imperative | σπίζου | σπιζέσθω | σπίζεσθον | σπιζέσθων | σπίζεσθε | σπιζέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | σπίζειν | σπίζεσθαι | |||||||
participle | σπίζων , σπίζουσᾰ , σπῖζον | σπιζόμενος , σπιζομένη , σπιζόμενον |
Imperfect: ἔσπιζον, ἐσπιζόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἔσπιζον | ἔσπιζες | ἔσπιζε | ἐσπίζετον | ἐσπιζέτην | ἐσπίζομεν | ἐσπίζετε | ἔσπιζον |
middle/ passive |
ἐσπιζόμην | ἐσπίζου | ἐσπίζετο | ἐσπίζεσθον | ἐσπιζέσθην | ἐσπιζόμεθᾰ | ἐσπίζεσθε | ἐσπίζοντο |
Future: σπίσω, σπίσομαι, σπισθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | σπίσω | σπίσεις | σπίσει | σπίσετον | σπίσετον | σπίσομεν | σπίσετε | σπίσουσῐ(ν) |
optative | σπίσοιμῐ | σπίσοις | σπίσοι | σπίσοιτον | σπισοίτην | σπίσοιμεν | σπίσοιτε | σπίσοιεν | |
middle | indicative | σπίσομαι | σπίσει/ σπίσῃ |
σπίσεται | σπίσεσθον | σπίσεσθον | σπισόμεθᾰ | σπίσεσθε | σπίσονται |
optative | σπισοίμην | σπίσοιο | σπίσοιτο | σπίσοισθον | σπισοίσθην | σπισοίμεθᾰ | σπίσοισθε | σπίσοιντο | |
passive | indicative | σπισθήσομαι | σπισθήσει/ σπισθήσῃ |
σπισθήσεται | σπισθήσεσθον | σπισθήσεσθον | σπισθησόμεθᾰ | σπισθήσεσθε | σπισθήσονται |
optative | σπισθησοίμην | σπισθήσοιο | σπισθήσοιτο | σπισθήσοισθον | σπισθησοίσθην | σπισθησοίμεθᾰ | σπισθήσοισθε | σπισθήσοιντο | |
active | middle | passive | |||||||
infinitive | σπίσειν | σπίσεσθαι | σπισθήσεσθαι | ||||||
participle | σπίσων , σπίσουσᾰ , σπῖσον | σπισόμενος , σπισομένη , σπισόμενον | σπισθησόμενος , σπισθησομένη , σπισθησόμενον |
Aorist: ἔσπισα, ἐσπισάμην, ἐσπίσθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἔσπισα | ἔσπισας | ἔσπισε | ἐσπίσατον | ἐσπισάτην | ἐσπίσαμεν | ἐσπίσατε | ἔσπισαν |
subjunctive | σπίσω | σπίσῃς | σπίσῃ | σπίσητον | σπίσητον | σπίσωμεν | σπίσητε | σπίσωσῐ(ν) | |
optative | σπίσαιμῐ | σπίσαις/ σπίσειας |
σπίσαι/ σπίσειε |
σπίσαιτον | σπισαίτην | σπίσαιμεν | σπίσαιτε | σπίσαιεν/ σπίσειαν |
|
imperative | σπῖσον | σπισάτω | σπίσατον | σπισάτων | σπίσατε | σπισάντων | |||
middle | indicative | ἐσπισάμην | ἐσπίσω | ἐσπίσατο | ἐσπίσασθον | ἐσπισάσθην | ἐσπισάμεθα | ἐσπίσασθε | ἐσπίσαντο |
subjunctive | σπίσωμαι | σπίσῃ | σπίσηται | σπίσησθον | σπίσησθον | σπισώμεθα | σπίσησθε | σπίσωνται | |
optative | σπισαίμην | σπίσαιο | σπίσαιτο | σπίσαισθον | σπισαίσθην | σπισαίμεθα | σπίσαισθε | σπίσαιντο | |
imperative | σπῖσαι | σπισάσθω | σπίσασθον | σπισάσθων | σπίσασθε | σπισάσθων | |||
passive | indicative | ἐσπίσθην | ἐσπίσθης | ἐσπίσθη | ἐσπίσθητον | ἐσπισθήτην | ἐσπίσθημεν | ἐσπίσθητε | ἐσπίσθησαν |
subjunctive | σπισθῶ | σπισθῇς | σπισθῇ | σπισθῆτον | σπισθῆτον | σπισθῶμεν | σπισθῆτε | σπισθῶσῐ(ν) | |
optative | σπισθείην | σπισθείης | σπισθείη | σπισθεῖτον/ σπισθείητον |
σπισθείτην/ σπισθειήτην |
σπισθεῖμεν/ σπισθείημεν |
σπισθεῖτε/ σπισθείητε |
σπισθεῖεν/ σπισθείησαν |
|
imperative | σπίσθητι | σπισθήτω | σπίσθητον | σπισθήτων | σπίσθητε | σπισθέντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | σπῖσαι | σπίσασθαι | σπισθῆναι | ||||||
participle | m | σπίσᾱς | σπισάμενος | σπισθείς | |||||
f | σπίσᾱσα | σπισαμένη | σπισθεῖσα | ||||||
n | σπῖσαν | σπισάμενον | σπισθέν |
Perfect: ἔσπικᾰ, ἔσπισμαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἔσπικᾰ | ἔσπικᾰς | ἔσπικε | ἐσπίκᾰτον | ἐσπίκᾰτον | ἐσπίκᾰμεν | ἐσπίκᾰτε | ἔσπικᾱσῐ(ν) |
subjunctive | ἐσπικὼς ὦ/ ἐσπίκω |
ἐσπικὼς ᾖς/ ἐσπίκῃς |
ἐσπικὼς ᾖ/ ἐσπίκῃ |
ἐσπικότε ἦτον/ ἐσπίκητον |
ἐσπικότε ἦτον/ ἐσπίκητον |
ἐσπικότες ὦμεν/ ἐσπίκωμεν |
ἐσπικότες ἦτε/ ἐσπίκητε |
ἐσπικότες ὦσῐ(ν)/ ἐσπίκωσῐ(ν) |
|
optative | ἐσπικὼς εἴην/ ἐσπίκοιμῐ/ ἐσπικοίην |
ἐσπικὼς εἴης/ ἐσπίκοις/ ἐσπικοίης |
ἐσπικὼς εἴη/ ἐσπίκοι/ ἐσπικοίη |
ἐσπικότε εἴητον/ ἐσπικότε εἶτον/ ἐσπίκοιτον |
ἐσπικὀτε εἰήτην/ ἐσπικότε εἴτην/ ἐσπικοίτην |
ἐσπικότες εἴημεν/ ἐσπικότες εἶμεν/ ἐσπίκοιμεν |
ἐσπικότες εἴητε/ ἐσπικότες εἶτε/ ἐσπίκοιτε |
ἐσπικότες εἴησᾰν/ ἐσπικότε εἶεν/ ἐσπίκοιεν |
|
imperative | ἐσπικὼς ἴσθῐ | ἐσπικὼς ἔστω | ἐσπικότε ἔστον | ἐσπικότε ἔστων | ἐσπικότες ἔστε | ἐσπικότες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | ἔσπισμαι | ἔσπισαι | ἔσπισται | ἔσπισθον | ἔσπισθον | ἐσπίσμεθᾰ | ἔσπισθε | ἐσπισμένοι εἰσί |
subjunctive | ἐσπισμένος ὦ | ἐσπισμένος ᾖς | ἐσπισμένος ᾖ | ἐσπισμένω ἦτον | ἐσπισμένω ἦτον | ἐσπισμένοι ὦμεν | ἐσπισμένοι ἦτε | ἐσπισμένοι ὦσῐ | |
optative | ἐσπισμένος εἴην | ἐσπισμένος εἴης | ἐσπισμένος εἴη | ἐσπισμένοι εἴητον/ ἐσπισμένοι εἶτον |
ἐσπισμένω εἰήτην/ ἐσπισμένω εἴτην |
ἐσπισμένοι εἴημεν/ ἐσπισμένοι εἶμεν |
ἐσπισμένοι εἴητε/ ἐσπισμένοι εἶτε |
ἐσπισμένοι εἴησᾰν/ ἐσπισμένοι εἶεν |
|
imperative | ἔσπισο | ἐσπίσθω | ἔσπισθον | ἐσπίσθων | ἔσπισθε | ἐσπίσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | ἐσπικέναι | ἐσπίσθαι | |||||||
participle | ἐσπικώς , ἐσπικυῖᾰ , ἐσπικός | ἐσπισμένος , ἐσπισμένη , ἐσπισμένον |
Pluperfect: ἐσπίκειν/ἐσπίκη
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
pluperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐσπίκειν/ ἐσπίκη |
ἐσπίκεις/ ἐσπίκης |
ἐσπίκει(ν) | ἐσπίκετον | ἐσπικέτην | ἐσπίκεμεν | ἐσπίκετε | ἐσπίκεσᾰν |
middle/ passive |
ἠσπίσμην | ἤσπισο | ἤσπιστο | ἤσπισθον | ἠσπίσθην | ἠσπίσμεθᾰ | ἤσπισθε | ἠσπισμένοι ἦσᾰν |
References
- (chirp) σπίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- (extend) σπίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «σπίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette