Definify.com
Definition 2024
σιώπησις
σιώπησις
Ancient Greek
Noun
σιώπησις • (siṓpēsis) f (genitive σιωπήσεως); third declension
Inflection
Third declension of σιώπησῐς, σιωπήσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | σιώπησῐς | σιωπήσει | σιωπήσεις |
| Genitive | σιωπήσεως | σιωπησέοιν | σιωπήσεων |
| Dative | σιωπήσει | σιωπησέοιν | σιωπήσεσῐ(ν) |
| Accusative | σιώπησῐν | σιωπήσει | σιωπήσεις |
| Vocative | σιώπησῐ | σιωπήσει | σιωπήσεις |
Third declension of σιώπησῐς, σιωπήσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | σιώπησῐς | σιωπήσιε | σιωπήσιες |
| Genitive | σιωπήσιος | σιωπησίοιν | σιωπησίων |
| Dative | σιωπήσῑ, σιωπήσει | σιωπησίοιν | σιωπήσῐσῐ(ν), σιωπησίεσῐ(ν), σιωπήσεσῐ(ν) |
| Accusative | σιώπησῐν | σιωπήσιε | σιωπήσῑς, σιωπήσιᾰς |
| Vocative | σιώπησῐ | σιωπήσιε | σιωπήσιες |
Derived terms
- ἀποσιώπησις (aposiṓpēsis)
References
- σιώπησις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «σιώπησις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette