Definify.com
Definition 2024
πρόταξις
πρόταξις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /prótaxsis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /prótaksis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /pɾótaksis/
Noun
πρόταξις • (prótaxis) f (genitive προτάξεως); third declension
Inflection
Third declension of πρόταξῐς, προτάξεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | πρόταξῐς | προτάξει | προτάξεις |
| Genitive | προτάξεως | προταξέοιν | προτάξεων |
| Dative | προτάξει | προταξέοιν | προτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | πρόταξῐν | προτάξει | προτάξεις |
| Vocative | πρόταξῐ | προτάξει | προτάξεις |
Third declension of πρόταξῐς, προτάξιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | πρόταξῐς | προτάξιε | προτάξιες |
| Genitive | προτάξιος | προταξίοιν | προταξίων |
| Dative | προτάξῑ, προτάξει | προταξίοιν | προτάξῐσῐ(ν), προταξίεσῐ(ν), προτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | πρόταξῐν | προτάξιε | προτάξῑς, προτάξιᾰς |
| Vocative | πρόταξῐ | προτάξιε | προτάξιες |
References
- πρόταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «πρόταξις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette