Definify.com
Definition 2024
παράλειψις
παράλειψις
Ancient Greek
Noun
παράλειψις • (paráleipsis) f (genitive παραλείψεως); third declension
Inflection
Third declension of παράλειψῐς, παραλείψεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | παράλειψῐς | παραλείψει | παραλείψεις |
| Genitive | παραλείψεως | παραλειψέοιν | παραλείψεων |
| Dative | παραλείψει | παραλειψέοιν | παραλείψεσῐ(ν) |
| Accusative | παράλειψῐν | παραλείψει | παραλείψεις |
| Vocative | παράλειψῐ | παραλείψει | παραλείψεις |
Third declension of παράλειψῐς, παραλείψιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | παράλειψῐς | παραλείψιε | παραλείψιες |
| Genitive | παραλείψιος | παραλειψίοιν | παραλειψίων |
| Dative | παραλείψῑ, παραλείψει | παραλειψίοιν | παραλείψῐσῐ(ν), παραλειψίεσῐ(ν), παραλείψεσῐ(ν) |
| Accusative | παράλειψῐν | παραλείψιε | παραλείψῑς, παραλείψιᾰς |
| Vocative | παράλειψῐ | παραλείψιε | παραλείψιες |
Descendants
- Greek: παράλειψη (paráleipsi)
References
- παράλειψις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «παράλειψις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette