Definify.com
Definition 2024
κοκκοθραύστης
κοκκοθραύστης
Ancient Greek
Noun
κοκκοθραύστης • (kokkothraústēs) m (genitive κοκκοθραύστου); first declension
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κοκκοθραύστης | τὼ κοκκοθραύστᾱ | οἱ κοκκοθραῦσται | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κοκκοθραύστου | τοῖν κοκκοθραύσταιν | τῶν κοκκοθραυστῶν | ||||||||||
| Dative | τῷ κοκκοθραύστῃ | τοῖν κοκκοθραύσταιν | τοῖς κοκκοθραύσταις | ||||||||||
| Accusative | τὸν κοκκοθραύστην | τὼ κοκκοθραύστᾱ | τοὺς κοκκοθραύστᾱς | ||||||||||
| Vocative | κοκκοθραύστης | κοκκοθραύστᾱ | κοκκοθραῦσται | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Descendants
- Latin: coccothraustēs
References
- κοκκοθραύστης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press