Definify.com
Definition 2024
εὔτηκτος
εὔτηκτος
Ancient Greek
Adjective
εὔτηκτος • (eútēktos) m, f (neuter εὔτηκτον); second declension
- easily melted or dissolved
Inflection
Second declension of εὔτηκτος, εὔτηκτον
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||
| Nominative | εὔτηκτος | εὔτηκτον | εὐτήκτω | εὐτήκτω | εὔτηκτοι | εὔτηκτα | ||||||
| Genitive | εὐτήκτου | εὐτήκτου | εὐτήκτοιν | εὐτήκτοιν | εὐτήκτων | εὐτήκτων | ||||||
| Dative | εὐτήκτῳ | εὐτήκτῳ | εὐτήκτοιν | εὐτήκτοιν | εὐτήκτοις | εὐτήκτοις | ||||||
| Accusative | εὔτηκτον | εὔτηκτον | εὐτήκτω | εὐτήκτω | εὐτήκτους | εὔτηκτα | ||||||
| Vocative | εὔτηκτε | εὔτηκτον | εὐτήκτω | εὐτήκτω | εὔτηκτοι | εὔτηκτα | ||||||
Descendants
- English: eutectic
References
- εὔτηκτος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «εὔτηκτος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette