Definify.com
Definition 2024
δρομαῖος
δρομαῖος
Ancient Greek
Adjective
δρομαῖος • (dromaîos) m (feminine δρομαία, neuter δρομαῖον); first/second declension
Inflection
Declension of δρομαῖος; δρομαίᾱ; δρομαῖον
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | δρομαῖος | δρομαίᾱ | δρομαῖον | δρομαίω | δρομαίᾱ | δρομαίω | δρομαῖοι | δρόμαιαι | δρομαῖᾰ | ||||
| Genitive | δρομαίου | δρομαίᾱς | δρομαίου | δρομαίοιν | δρομαίαιν | δρομαίοιν | δρομαίων | δρομαίων | δρομαίων | ||||
| Dative | δρομαίῳ | δρομαίᾳ | δρομαίῳ | δρομαίοιν | δρομαίαιν | δρομαίοιν | δρομαίοις | δρομαίαις | δρομαίοις | ||||
| Accusative | δρομαῖον | δρομαίᾱν | δρομαῖον | δρομαίω | δρομαίᾱ | δρομαίω | δρομαίους | δρομαίᾱς | δρομαῖᾰ | ||||
| Vocative | δρομαῖε | δρομαίᾱ | δρομαῖον | δρομαίω | δρομαίᾱ | δρομαίω | δρομαῖοι | δρόμαιαι | δρομαῖᾰ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| δρομαίως | δρομαιότερος | δρομαιότᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
References
- δρομαῖος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δρομαῖος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «δρομαῖος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δρομαῖος» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.