Definify.com
Definition 2024
δικαιάδικος
δικαιάδικος
Ancient Greek
Adjective
δικαιάδικος • (dikaiádikos) m, f (neuter δικαιάδικον); second declension
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||
| Nominative | δικαιάδικος | δικαιάδικον | δικαιαδίκω | δικαιαδίκω | δικαιάδικοι | δικαιάδικα | ||||||
| Genitive | δικαιαδίκου | δικαιαδίκου | δικαιαδίκοιν | δικαιαδίκοιν | δικαιαδίκων | δικαιαδίκων | ||||||
| Dative | δικαιαδίκῳ | δικαιαδίκῳ | δικαιαδίκοιν | δικαιαδίκοιν | δικαιαδίκοις | δικαιαδίκοις | ||||||
| Accusative | δικαιάδικον | δικαιάδικον | δικαιαδίκω | δικαιαδίκω | δικαιαδίκους | δικαιάδικα | ||||||
| Vocative | δικαιάδικε | δικαιάδικον | δικαιαδίκω | δικαιαδίκω | δικαιάδικοι | δικαιάδικα | ||||||
References
- «δικαιάδικος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δικαιάδικος» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)