Definify.com
Definition 2024
βουνός
βουνός
Ancient Greek
Noun
βουνός • (bounós) m (genitive βουνοῦ); second declension
Inflection
Second declension of βουνός, βουνοῦ
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | βουνός | βουνώ | βουνοί |
Genitive | βουνοῦ | βουνοῖν | βουνῶν |
Dative | βουνῷ | βουνοῖν | βουνοῖς |
Accusative | βουνόν | βουνώ | βουνούς |
Vocative | βουνέ | βουνώ | βουνοί |
References
- βουνός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- βουνός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «βουνός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «βουνός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G1015”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979