Definify.com

Definition 2024

αἰνέω

Ancient Greek

Alternative forms

αἰνῶ ‎(ainô) Attic
αἴνημῐ ‎(aínēmi) Aeolic
αἰνίζομαι ‎(ainízomai)

Verb

αἰνέω • ‎(ainéō)

(Poetic, Ionic, transitive) I tell of, speak of
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1481
  ἦ μέγαν οἰκονόμον δαίμονα καὶ βαρύμηνιν αἰνεῖς
  Truly you speak of a mighty fiend, haunting the house, and heavy in his wrath
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 192
  ἐγὼ δ᾽ ὅπως μὲν ἄντικρυς τάδ᾽ αἰνέσω
  But how will I speak of this outright?
1. (transitive) I praise, approve
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.249
    ‘Τυδεΐδη μήτ᾽ ἄρ με μάλ᾽ αἴνεε μῆτέ τι νείκει
    Son of Tydeus, praise me not over-much, neither blame me in aught
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.102.3
    ὑπὸ Σιμωνίδεω τοῦ Κηίου πολλὰ αἰνεθέντα
    greatly praised by Simonides of Ceos
  1. (Christianity, transitive) I praise, glorify
    - New Testament, Revelation 19.5
      Αἰνεῖτε τῷ θεῷ ἡμῶν, πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ
      Give praise to our god, all you his servants
2. (transitive) I approve, advise, recommend
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.403
    εἰ μέν κ᾽ αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο θέμιστες
    if the oracles of great Zeus approve
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 555
    αἰνῶ δὲ κρύπτειν τάσδε συνθήκας ἐμάς
    I recommend her to keep this pact with me concealed
3. (transitive) I promise or vow

Inflection

Present: αἰνέω, αἰνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνέω	αἰνέεις	αἰνέει	αἰνέετον	αἰνέετον	αἰνέομεν	αἰνέετε	αἰνέουσῐ(ν)
	subjunctive	αἰνέω	αἰνέῃς	αἰνέῃ	αἰνέητον	αἰνέητον	αἰνέωμεν	αἰνέητε	αἰνέωσῐ(ν)
	optative	αἰνέοιμῐ	αἰνέοις	αἰνέοι	αἰνέοιτον	αἰνεοίτην	αἰνέοιμεν	αἰνέοιτε	αἰνέοιεν
	imperative		αἴνεε	αἰνεέτω	αἰνέετον	αἰνεέτων		αἰνέετε	αἰνεόντων
middle/ passive	indicative	αἰνέομαι	αἰνέῃ, αἰνέει	αἰνέεται	αἰνέεσθον	αἰνέεσθον	αἰνεόμεθᾰ	αἰνέεσθε	αἰνέονται
	subjunctive	αἰνέωμαι	αἰνέῃ	αἰνέηται	αἰνέησθον	αἰνέησθον	αἰνεώμεθᾰ	αἰνέησθε	αἰνέωνται
	optative	αἰνεοίμην	αἰνέοιο	αἰνέοιτο	αἰνέοισθον	αἰνεοίσθην	αἰνεοίμεθᾰ	αἰνέοισθε	αἰνέοιντο
	imperative		αἰνέου	αἰνεέσθω	αἰνέεσθον	αἰνεέσθων		αἰνέεσθε	αἰνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἰνέειν				αἰνέεσθαι
participle	m	αἰνέων				αἰνεόμενος
	f	αἰνέουσᾰ				αἰνεομένη
	n	αἰνέον				αἰνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: αἰνῶ, αἰνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνῶ	αἰνεῖς	αἰνεῖ	αἰνεῖτον	αἰνεῖτον	αἰνοῦμεν	αἰνεῖτε	αἰνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	αἰνῶ	αἰνῇς	αἰνῇ	αἰνῆτον	αἰνῆτον	αἰνῶμεν	αἰνῆτε	αἰνῶσῐ(ν)
	optative	αἰνοίην, αἰνοῖμῐ	αἰνοίης, αἰνοῖς	αἰνοίη, αἰνοῖ	αἰνοῖτον, αἰνοίητον	αἰνοίτην, αἰνοιήτην	αἰνοῖμεν, αἰνοίημεν	αἰνοῖτε, αἰνοίητε	αἰνοῖεν, αἰνοίησᾰν
	imperative		αἴνει	αἰνείτω	αἰνεῖτον	αἰνείτων		αἰνεῖτε	αἰνούντων
middle/ passive	indicative	αἰνοῦμαι	αἰνεῖ, αἰνῇ	αἰνεῖται	αἰνεῖσθον	αἰνεῖσθον	αἰνούμεθᾰ	αἰνεῖσθε	αἰνοῦνται
	subjunctive	αἰνῶμαι	αἰνῇ	αἰνῆται	αἰνῆσθον	αἰνῆσθον	αἰνώμεθᾰ	αἰνῆσθε	αἰνῶνται
	optative	αἰνοίμην	αἰνοῖο	αἰνοῖτο	αἰνοῖσθον	αἰνοίσθην	αἰνοίμεθᾰ	αἰνοῖσθε	αἰνοῖντο
	imperative		αἰνοῦ	αἰνείσθω	αἰνεῖσθον	αἰνείσθων		αἰνεῖσθε	αἰνείσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἰνεῖν				αἰνεῖσθαι
participle	m	αἰνῶν				αἰνούμενος
	f	αἰνοῦσᾰ				αἰνουμένη
	n	αἰνοῦν				αἰνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾔνεον, ᾐνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνεον	ᾔνεες	ᾔνεε(ν)	ᾐνέετον	ᾐνεέτην	ᾐνέομεν	ᾐνέετε	ᾔνεον
middle/ passive	indicative	ᾐνεόμην	ᾐνέου	ᾐνέετο	ᾐνέεσθον	ᾐνεέσθην	ᾐνεόμεθᾰ	ᾐνέεσθε	ᾐνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾔνουν, ᾐνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνουν	ᾔνεις	ᾔνει	ᾐνεῖτον	ᾐνείτην	ᾐνοῦμεν	ᾐνεῖτε	ᾔνουν
middle/ passive	indicative	ᾐνούμην	ᾐνοῦ	ᾐνεῖτο	ᾐνεῖσθον	ᾐνείσθην	ᾐνούμεθᾰ	ᾐνεῖσθε	ᾐνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: αἴνεον, αἰνεόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἴνεον	αἴνεες	αἴνεε(ν)	αἰνέετον	αἰνεέτην	αἰνέομεν	αἰνέετε	αἴνεον
middle/ passive	indicative	αἰνεόμην	αἰνέου	αἰνέετο	αἰνέεσθον	αἰνεέσθην	αἰνεόμεθᾰ	αἰνέεσθε	αἰνέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: αἰνήσω, αἰνήσομαι, αἰνηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνήσω	αἰνήσεις	αἰνήσει	αἰνήσετον	αἰνήσετον	αἰνήσομεν	αἰνήσετε	αἰνήσουσῐ(ν)
active	optative	αἰνήσοιμῐ	αἰνήσοις	αἰνήσοι	αἰνήσοιτον	αἰνησοίτην	αἰνήσοιμεν	αἰνήσοιτε	αἰνήσοιεν
middle	indicative	αἰνήσομαι	αἰνήσῃ, αἰνήσει	αἰνήσεται	αἰνήσεσθον	αἰνήσεσθον	αἰνησόμεθᾰ	αἰνήσεσθε	αἰνήσονται
middle	optative	αἰνησοίμην	αἰνήσοιο	αἰνήσοιτο	αἰνήσοισθον	αἰνησοίσθην	αἰνησοίμεθᾰ	αἰνήσοισθε	αἰνήσοιντο
passive	indicative	αἰνηθήσομαι	αἰνηθήσῃ	αἰνηθήσεται	αἰνηθήσεσθον	αἰνηθήσεσθον	αἰνηθησόμεθᾰ	αἰνηθήσεσθε	αἰνηθήσονται
passive	optative	αἰνηθησοίμην	αἰνηθήσοιο	αἰνηθήσοιτο	αἰνηθήσοισθον	αἰνηθησοίσθην	αἰνηθησοίμεθᾰ	αἰνηθήσοισθε	αἰνηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰνήσειν			αἰνήσεσθαι		αἰνηθήσεσθαι
participle	m	αἰνήσων			αἰνησόμενος		αἰνηθησόμενος
	f	αἰνήσουσᾰ			αἰνησομένη		αἰνηθησομένη
	n	αἰνῆσον			αἰνησόμενον		αἰνηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: αἰνέσω, αἰνέσομαι, αἰνεθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνέσω	αἰνέσεις	αἰνέσει	αἰνέσετον	αἰνέσετον	αἰνέσομεν	αἰνέσετε	αἰνέσουσῐ(ν)
active	optative	αἰνέσοιμῐ	αἰνέσοις	αἰνέσοι	αἰνέσοιτον	αἰνεσοίτην	αἰνέσοιμεν	αἰνέσοιτε	αἰνέσοιεν
middle	indicative	αἰνέσομαι	αἰνέσῃ, αἰνέσει	αἰνέσεται	αἰνέσεσθον	αἰνέσεσθον	αἰνεσόμεθᾰ	αἰνέσεσθε	αἰνέσονται
middle	optative	αἰνεσοίμην	αἰνέσοιο	αἰνέσοιτο	αἰνέσοισθον	αἰνεσοίσθην	αἰνεσοίμεθᾰ	αἰνέσοισθε	αἰνέσοιντο
passive	indicative	αἰνεθήσομαι	αἰνεθήσῃ	αἰνεθήσεται	αἰνεθήσεσθον	αἰνεθήσεσθον	αἰνεθησόμεθᾰ	αἰνεθήσεσθε	αἰνεθήσονται
passive	optative	αἰνεθησοίμην	αἰνεθήσοιο	αἰνεθήσοιτο	αἰνεθήσοισθον	αἰνεθησοίσθην	αἰνεθησοίμεθᾰ	αἰνεθήσοισθε	αἰνεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰνέσειν			αἰνέσεσθαι		αἰνεθήσεσθαι
participle	m	αἰνέσων			αἰνεσόμενος		αἰνεθησόμενος
	f	αἰνέσουσᾰ			αἰνεσομένη		αἰνεθησομένη
	n	αἰνέσον			αἰνεσόμενον		αἰνεθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾔνησᾰ, ᾐνησᾰ́μην, ᾐνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνησᾰ	ᾔνησᾰς	ᾔνησε(ν)	ᾐνήσᾰτον	ᾐνησᾰ́την	ᾐνήσᾰμεν	ᾐνήσᾰτε	ᾔνησᾰν
	subjunctive	αἰνήσω	αἰνήσῃς	αἰνήσῃ	αἰνήσητον	αἰνήσητον	αἰνήσωμεν	αἰνήσητε	αἰνήσωσῐ(ν)
	optative	αἰνήσαιμῐ	αἰνήσειᾰς, αἰνήσαις	αἰνήσειε(ν), αἰνήσαι	αἰνήσαιτον	αἰνησαίτην	αἰνήσαιμεν	αἰνήσαιτε	αἰνήσειᾰν, αἰνήσαιεν
	imperative		αἴνησον	αἰνησᾰ́τω	αἰνήσᾰτον	αἰνησᾰ́των		αἰνήσᾰτε	αἰνησᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐνησᾰ́μην	ᾐνήσω	ᾐνήσᾰτο	ᾐνήσᾰσθον	ᾐνησᾰ́σθην	ᾐνησᾰ́μεθᾰ	ᾐνήσᾰσθε	ᾐνήσᾰντο
	subjunctive	αἰνήσωμαι	αἰνήσῃ	αἰνήσηται	αἰνήσησθον	αἰνήσησθον	αἰνησώμεθᾰ	αἰνήσησθε	αἰνήσωνται
	optative	αἰνησαίμην	αἰνήσαιο	αἰνήσαιτο	αἰνήσαισθον	αἰνησαίσθην	αἰνησαίμεθᾰ	αἰνήσαισθε	αἰνήσαιντο
	imperative		αἴνησαι	αἰνησᾰ́σθω	αἰνήσᾰσθον	αἰνησᾰ́σθων		αἰνήσᾰσθε	αἰνησᾰ́σθων
passive	indicative	ᾐνήθην	ᾐνήθης	ᾐνήθη	ᾐνήθητον	ᾐνηθήτην	ᾐνήθημεν	ᾐνήθητε	ᾐνήθησᾰν
	subjunctive	αἰνηθῶ	αἰνηθῇς	αἰνηθῇ	αἰνηθῆτον	αἰνηθῆτον	αἰνηθῶμεν	αἰνηθῆτε	αἰνηθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνηθείην	αἰνηθείης	αἰνηθείη	αἰνηθεῖτον, αἰνηθείητον	αἰνηθείτην, αἰνηθειήτην	αἰνηθεῖμεν, αἰνηθείημεν	αἰνηθεῖτε, αἰνηθείητε	αἰνηθεῖεν, αἰνηθείησᾰν
	imperative		αἰνήθητῐ	αἰνηθήτω	αἰνήθητον	αἰνηθήτων		αἰνήθητε	αἰνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνῆσαι			αἰνήσᾰσθαι		αἰνηθῆναι
participle	m	αἰνήσᾱς			αἰνησᾰ́μενος		αἰνηθείς
	f	αἰνήσᾱσᾰ			αἰνησᾰμένη		αἰνηθεῖσᾰ
	n	αἰνῆσᾰν			αἰνησᾰ́μενον		αἰνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: αἴνησᾰ, αἰνησᾰ́μην, αἰνήθην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἴνησᾰ	αἴνησᾰς	αἴνησε(ν)	αἰνήσᾰτον	αἰνησᾰ́την	αἰνήσᾰμεν	αἰνήσᾰτε	αἴνησᾰν
	subjunctive	αἰνήσω	αἰνήσῃς	αἰνήσῃ	αἰνήσητον	αἰνήσητον	αἰνήσωμεν	αἰνήσητε	αἰνήσωσῐ(ν)
	optative	αἰνήσαιμῐ	αἰνήσειᾰς, αἰνήσαις	αἰνήσειε(ν), αἰνήσαι	αἰνησεῖτον	αἰνησείτην	αἰνησεῖμεν	αἰνησεῖτε	αἰνησεῖεν
	imperative		αἴνησον	αἰνησᾰ́τω	αἰνήσᾰτον	αἰνησᾰ́των		αἰνήσᾰτε	αἰνησᾰ́ντων
middle	indicative	αἰνησᾰ́μην	αἰνήσω	αἰνήσᾰτο	αἰνήσᾰσθον	αἰνησᾰ́σθην	αἰνησᾰ́μεθᾰ	αἰνήσᾰσθε	αἰνήσᾰντο
	subjunctive	αἰνήσωμαι	αἰνήσηαι	αἰνήσηται	αἰνήσησθον	αἰνήσησθον	αἰνησώμεθᾰ	αἰνήσησθε	αἰνήσωνται
	optative	αἰνησαίμην	αἰνήσαιο	αἰνήσαιτο	αἰνήσαισθον	αἰνησαίσθην	αἰνησαίμεθᾰ	αἰνήσαισθε	αἰνήσαιντο
	imperative		αἴνησαι	αἰνησᾰ́σθω	αἰνήσᾰσθον	αἰνησᾰ́σθων		αἰνήσᾰσθε	αἰνησᾰ́σθων
passive	indicative	αἰνήθην	αἰνήθης	αἰνήθη	αἰνήθητον	αἰνηθήτην	αἰνήθημεν	αἰνήθητε	αἰνήθησᾰν
	subjunctive	αἰνηθῶ	αἰνηθῇς	αἰνηθῇ	αἰνηθῆτον	αἰνηθῆτον	αἰνηθῶμεν	αἰνηθῆτε	αἰνηθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνηθείην	αἰνηθείης	αἰνηθείη	αἰνηθεῖτον, αἰνηθείητον	αἰνηθείτην, αἰνηθειήτην	αἰνηθεῖμεν, αἰνηθείημεν	αἰνηθεῖτε, αἰνηθείητε	αἰνηθεῖεν, αἰνηθείησᾰν
	imperative		αἰνήθητῐ	αἰνηθήτω	αἰνήθητον	αἰνηθήτων		αἰνήθητε	αἰνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνῆσαι			αἰνήσᾰσθαι		αἰνηθῆναι
participle	m	αἰνήσᾱς			αἰνησᾰ́μενος		αἰνηθείς
	f	αἰνήσᾱσᾰ			αἰνησᾰμένη		αἰνηθεῖσᾰ
	n	αἰνῆσᾰν			αἰνησᾰ́μενον		αἰνηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾔνεσᾰ, ᾐνεσᾰ́μην, ᾐνέθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνεσᾰ	ᾔνεσᾰς	ᾔνεσε(ν)	ᾐνέσᾰτον	ᾐνεσᾰ́την	ᾐνέσᾰμεν	ᾐνέσᾰτε	ᾔνεσᾰν
	subjunctive	αἰνέσω	αἰνέσῃς	αἰνέσῃ	αἰνέσητον	αἰνέσητον	αἰνέσωμεν	αἰνέσητε	αἰνέσωσῐ(ν)
	optative	αἰνέσαιμῐ	αἰνέσειᾰς, αἰνέσαις	αἰνέσειε(ν), αἰνέσαι	αἰνέσαιτον	αἰνεσαίτην	αἰνέσαιμεν	αἰνέσαιτε	αἰνέσειᾰν, αἰνέσαιεν
	imperative		αἴνεσον	αἰνεσᾰ́τω	αἰνέσᾰτον	αἰνεσᾰ́των		αἰνέσᾰτε	αἰνεσᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐνεσᾰ́μην	ᾐνέσω	ᾐνέσᾰτο	ᾐνέσᾰσθον	ᾐνεσᾰ́σθην	ᾐνεσᾰ́μεθᾰ	ᾐνέσᾰσθε	ᾐνέσᾰντο
	subjunctive	αἰνέσωμαι	αἰνέσῃ	αἰνέσηται	αἰνέσησθον	αἰνέσησθον	αἰνεσώμεθᾰ	αἰνέσησθε	αἰνέσωνται
	optative	αἰνεσαίμην	αἰνέσαιο	αἰνέσαιτο	αἰνέσαισθον	αἰνεσαίσθην	αἰνεσαίμεθᾰ	αἰνέσαισθε	αἰνέσαιντο
	imperative		αἴνεσαι	αἰνεσᾰ́σθω	αἰνέσᾰσθον	αἰνεσᾰ́σθων		αἰνέσᾰσθε	αἰνεσᾰ́σθων
passive	indicative	ᾐνέθην	ᾐνέθης	ᾐνέθη	ᾐνέθητον	ᾐνεθήτην	ᾐνέθημεν	ᾐνέθητε	ᾐνέθησᾰν
	subjunctive	αἰνεθῶ	αἰνεθῇς	αἰνεθῇ	αἰνεθῆτον	αἰνεθῆτον	αἰνεθῶμεν	αἰνεθῆτε	αἰνεθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνεθείην	αἰνεθείης	αἰνεθείη	αἰνεθεῖτον, αἰνεθείητον	αἰνεθείτην, αἰνεθειήτην	αἰνεθεῖμεν, αἰνεθείημεν	αἰνεθεῖτε, αἰνεθείητε	αἰνεθεῖεν, αἰνεθείησᾰν
	imperative		αἰνέθητῐ	αἰνεθήτω	αἰνέθητον	αἰνεθήτων		αἰνέθητε	αἰνεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνέσαι			αἰνέσᾰσθαι		αἰνεθῆναι
participle	m	αἰνέσᾱς			αἰνεσᾰ́μενος		αἰνεθείς
	f	αἰνέσᾱσᾰ			αἰνεσᾰμένη		αἰνεθεῖσᾰ
	n	αἰνέσᾰν			αἰνεσᾰ́μενον		αἰνεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: αἴνεσᾰ, αἰνεσᾰ́μην, αἰνέθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἴνεσᾰ	αἴνεσᾰς	αἴνεσε(ν)	αἰνέσᾰτον	αἰνεσᾰ́την	αἰνέσᾰμεν	αἰνέσᾰτε	αἴνεσᾰν
	subjunctive	αἰνέσω	αἰνέσῃς	αἰνέσῃ	αἰνέσητον	αἰνέσητον	αἰνέσωμεν	αἰνέσητε	αἰνέσωσῐ(ν)
	optative	αἰνέσαιμῐ	αἰνέσειᾰς, αἰνέσαις	αἰνέσειε(ν), αἰνέσαι	αἰνεσεῖτον	αἰνεσείτην	αἰνεσεῖμεν	αἰνεσεῖτε	αἰνεσεῖεν
	imperative		αἴνεσον	αἰνεσᾰ́τω	αἰνέσᾰτον	αἰνεσᾰ́των		αἰνέσᾰτε	αἰνεσᾰ́ντων
middle	indicative	αἰνεσᾰ́μην	αἰνέσω	αἰνέσᾰτο	αἰνέσᾰσθον	αἰνεσᾰ́σθην	αἰνεσᾰ́μεθᾰ	αἰνέσᾰσθε	αἰνέσᾰντο
	subjunctive	αἰνέσωμαι	αἰνέσηαι	αἰνέσηται	αἰνέσησθον	αἰνέσησθον	αἰνεσώμεθᾰ	αἰνέσησθε	αἰνέσωνται
	optative	αἰνεσαίμην	αἰνέσαιο	αἰνέσαιτο	αἰνέσαισθον	αἰνεσαίσθην	αἰνεσαίμεθᾰ	αἰνέσαισθε	αἰνεσαίᾰτο
	imperative		αἴνεσαι	αἰνεσᾰ́σθω	αἰνέσᾰσθον	αἰνεσᾰ́σθων		αἰνέσᾰσθε	αἰνεσᾰ́σθων
passive	indicative	αἰνέθην	αἰνέθης	αἰνέθη	αἰνέθητον	αἰνεθήτην	αἰνέθημεν	αἰνέθητε	αἰνέθησᾰν
	subjunctive	αἰνεθῶ	αἰνεθῇς	αἰνεθῇ	αἰνεθῆτον	αἰνεθῆτον	αἰνεθῶμεν	αἰνεθῆτε	αἰνεθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνεθείην	αἰνεθείης	αἰνεθείη	αἰνεθεῖτον, αἰνεθείητον	αἰνεθείτην, αἰνεθειήτην	αἰνεθεῖμεν, αἰνεθείημεν	αἰνεθεῖτε, αἰνεθείητε	αἰνεθεῖεν, αἰνεθείησᾰν
	imperative		αἰνέθητῐ	αἰνεθήτω	αἰνέθητον	αἰνεθήτων		αἰνέθητε	αἰνεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνέσαι			αἰνέσᾰσθαι		αἰνεθῆναι
participle	m	αἰνέσᾱς			αἰνεσᾰ́μενος		αἰνεθείς
	f	αἰνέσᾱσᾰ			αἰνεσᾰμένη		αἰνεθεῖσᾰ
	n	αἰνέσᾰν			αἰνεσᾰ́μενον		αἰνεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾔνεκᾰ, ᾔμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνεκᾰ	ᾔνεκᾰς	ᾔνεκε(ν)	ᾐνέκᾰτον	ᾐνέκᾰτον	ᾐνέκᾰμεν	ᾐνέκᾰτε	ᾐνέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾐνέκω	ᾐνέκῃς	ᾐνέκῃ	ᾐνέκητον	ᾐνέκητον	ᾐνέκωμεν	ᾐνέκητε	ᾐνέκωσῐ(ν)
	optative	ᾐνέκοιμῐ, ᾐνεκοίην	ᾐνέκοις, ᾐνεκοίης	ᾐνέκοι, ᾐνεκοίη	ᾐνέκοιτον	ᾐνεκοίτην	ᾐνέκοιμεν	ᾐνέκοιτε	ᾐνέκοιεν
	imperative		ᾔνεκε	ᾐνεκέτω	ᾐνέκετον	ᾐνεκέτων		ᾐνέκετε	ᾐνεκόντων
middle/ passive	indicative	ᾔμημαι	ᾔμησαι	ᾔμηται	ᾔμησθον	ᾔμησθον	ᾐμήμεθᾰ	ᾔμησθε	ᾔμηνται
	subjunctive	ᾐμημένος ὦ	ᾐμημένος ᾖς	ᾐμημένος ᾖ	ᾐμημένω ἦτον	ᾐμημένω ἦτον	ᾐμημένοι ὦμεν	ᾐμημένοι ἦτε	ᾐμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾐμημένος εἴην	ᾐμημένος εἴης	ᾐμημένος εἴη	ᾐμημένοι εἴητον/εἶτον	ᾐμημένω εἰήτην/εἴτην	ᾐμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾐμημένοι εἴητε/εἶτε	ᾐμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾔμησο	ᾐμήσθω	ᾔμησθον	ᾐμήσθων		ᾔμησθε	ᾐμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾐνεκέναι				ᾔμησθαι
participle	m	ᾐνεκώς				ᾐμημένος
	f	ᾐνεκυῖᾰ				ᾐμημένη
	n	ᾐνεκός				ᾐμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

αἴνεσῐς ‎(aínesis)
αἰνετήρῐος ‎(ainetḗrios)
αἰνετής ‎(ainetḗs)
αἰνετός ‎(ainetós)
αἴνη ‎(aínē)
αἴνησῐς ‎(aínēsis)
αἰνητός ‎(ainētós)
δῐαινέω ‎(diainéō)
ἐπαινέω ‎(epainéō)
ἔπαινος ‎(épainos)
κᾰταινέω ‎(katainéō)
πᾰραινέω ‎(parainéō)
πολῠ́αινος ‎(polúainos)
σῠναινέω ‎(sunainéō)
σῠ́ναινος ‎(súnainos)

Related terms

αἶνος ‎(aînos)

References

αἰνέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
αἰνέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
αἰνέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«αἰνέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«αἰνέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
αἰνέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G134”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

αἰνέω

αἰνέω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

References

Pronunciation

Similar Results