Ancient Greek
Noun
Σπάρτακος • (Spártakos) m (genitive Σπαρτάκου); second declension
- Spartacus
Inflection
Second declension of Σπάρτακος, Σπαρτάκου
| Case / #
|
Singular
|
| Nominative
|
ὁ Σπάρτακος
|
| Genitive
|
τοῦ Σπαρτάκου
|
| Dative
|
τῷ Σπαρτάκῳ
|
| Accusative
|
τὸν Σπάρτακον
|
| Vocative
|
Σπάρτακε
|